Ιμπίθα ή Ίμπιζα

(Ibiza). Νησί (567 τ. χλμ., 34.800 κάτ. το 2001) της Ισπανίας. Είναι το τρίτο σε έκταση των Βαλεαρίδων νήσων της δυτικής Μεσογείου, οι οποίες υπάγονται διοικητικά στην Ισπανία ως αυτόνομη περιοχή. Πρωτεύουσα είναι η ομώνυμη πόλη. Η γραφική Ι. βρίσκεται σε απόσταση 80 χλμ. ΝΔ της Μαγιόρκα, από την οποία χωρίζεται με το ομώνυμο κανάλι. Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία (δημητριακά, πατάτες, όσπρια, φρούτα) και την αλιεία. Επίσης, στην Ι. παράγεται κρασί, ξυλοκέρατα και κυρίως αλάτι. Όμως, τα τελευταία χρόνια κυριότερο έσοδο αποτελεί ο τουρισμός, μια και το νησί έχει γίνει πόλος έλξης νεαρών –κυρίως Βρετανών– τουριστών. Η ομώνυμη του νησιού πρωτεύουσα διαθέτει μεγάλο λιμάνι, ενώ μέσα σε αυτή σώζονται το παλαιό τείχος (1554-85) και πολυάριθμα μεσαιωνικά μνημεία, μεταξύ των οποίων ο καθεδρικός ναός γοτθικού ρυθμού με νάρθηκα τροποποιημένο την εποχή του μπαρόκ. To νησί ονομαζόταν από τους Έλληνες ‘Eβυσος, είχε αποικιστεί από τους Καρχηδόνιους (7ος αι. π.Χ.), ενώ αργότερα κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους (121 π.Χ.). Ανασκαφές που έγιναν σε διάφορες περιοχές έφεραν στο φως νεκρόπολη και καρχηδονιακούς ναούς με λείψανα ανθρωποθυσιών. Το τείχος και η παλαιά πόλη της Ιμπίθα έχουν χαρακτηριστεί μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς και προστατεύονται από την ΟΥΝΕΣΚΟ (φωτ. ΑΠΕ).